முகவரி இல்லாத கடிதம்

 

பதின்பருவத்தில் சிதறிய சின்ன  பொறி

விளையாட்டாய் தொடங்கிய விதி

விதியாய் தொடரும் விளையாட்டு

வேண்டுமென்று துவங்கவில்லை

எனினும்  வேண்டாமென்று தோன்றவில்லை

ஒரு நாடகத்தில் இரு வேடம் எனக்கு ,

வேடங்கள் விளக்கி  விட்டால் வேடம் கலைந்து விடும்

கலையாதிருப்பது கதைக்கு நல்லது

 

தவறும் சரியும் அறியாமல் இல்லை

தவறென்று தெரிந்தும், சரி செய்ய எண்ணவில்லை

தவறை சரியாய் செய்யவே தவித்தது மனம் 

வயதோ என்றெண்ணினேன்

„சரியும் தவறும், அறியா வயதில்

அததன் இடத்தில அமர்வதில்லை „

16 வயது சொல்லும் பல தத்துவங்களில் இதுவும் ஒன்று

 

இடையில் இடைவெளிகளுடன்

வருடங்கள் பல கழிந்தாலும்  

ஈர்ப்பின் ஈரம் வற்றியதாய் தோன்றவில்லை

முதிர்ச்சி தவறை தவிர்க்குமோ

சிந்தித்து பார்த்தேன்  ; சிந்தை சொன்னது

தவறென்று நினைத்ததே தவறோ

பெயரில்லாத உறவில் தவறென்ன  ;பொருள் இருக்க

திசை இல்லாத பயணத்தில்   தவறென்ன ; பாதை இருக்க

நீயில்லாத உறவில் தவறென்ன ; நானிருக்க

நானாய் நானிருக்கும் வரை

நீயாராய் இருந்தாலும் கவலையில்லை எனக்கு

 

என் கண்ணீர்,  நீ கவிதை நீ

என் புன்னகை நீ , புளிங்காகிதம் நீ

என்னிலிருக்கும் உன்னை நீ அறிய போவதில்லை

அது எனக்கு அவசியமும் இல்லை

 

சில நேரங்களில் நிஜமாகவும்

பல  நேரங்களில் நினைவாகவும் 

உறவு பழகும் கலை

காலப்போக்கில் கற்றுக்கொண்டேன் !